Romantiek op het platteland

maandag

Brrrr, koud en nat, ik kruip snel nog even m'n bed in, knus onder het schuine dak. Nu alweer een week in het Hoge Noorden en ik begin mijn draai te vinden. Vrijdag hout gestapeld voor aankomende winter waarna ik met een paar dames uit de omtrek heb gewandeld door de weilanden. Het is gek te merken dat ik tussen Groningse mensen pas, gek te ervaren dat hier mijn roots liggen. Zo anders dan ik had verwacht, zijn mensen hier een stuk opener, spontaner en doorleefder. Astrid en Wim die over de hele wereld en door heel Nederland periodes hebben gewoond, om 25 jaar geleden verliefd te worden in hun eigen hometown in de kroeg van zijn vader. Mensen vliegen uit en komen weer terug. Vleugels die honderden kilometers afleggen en hier rust vinden.
Maar ook mensen uit Delft, Rotterdam, Amsterdam, die bewust de stad achter zich laten en hier een beroep als ambachtsman kiezen. De romantiek van het platteland is hier groots aanwezig en mensen kunnen er ook zo over praten. In de jaren '70 begonnen hier veel communes, moestuinen, hippies die arbeiderswoningen op de kop tikten voor prijzen waar je jaloers van wordt. En deze mensen kregen weer kinderen, andere kinderen dan de kinderen van de boeren. Kinderen met een vrije geest.
En dan heb je natuurlijk ook de inheemse bevolking, mensen die hier al generaties lang zitten. Mensen die de roddels kennen van een dorp verderop maar zich verder bezig houden met het reilen en zijlen van alledag. Nuchtere mensen door wie emotie snel wordt gebagatelliseerd.
Al die mensen bij elkaar die kleine dorpen vormen, dorpen waarin het moeilijk is anoniem te blijven. En dat voel ik nu al, niet dat het verkeerd is, maar wil je anoniem blijven zal je jezelf toch echt moeten opsluiten in je eigen huisje. Voor langere tijd lijkt me dit lastig, mensen hebben snel een mening, bevooroordeeld. Er suddert een plaatselijke ruzie die nu al een jaar aanhoudt… de grillen van een dorp…. en ik zit er middenin!

Actieve zaken vandaag, na uit mijn warme hol te kruipen, was het tijd om te discodansen met Astrid. Ze heeft een groot repertoire dansjes voor haar act als Gre Parelmoer, dus al hupsend op de macarena begonnen wij onze dag. Daarna samen met Sies, Andrew en Joah de toerist uitgehangen, crossend van Leens naar Zoutkamp en Lauwersoog. Prachtig om het oude vissersdorpje te zien, waar in de oude loodsen nog visnetten geboet worden. Een schipper die spontaan begon te vertellen over zijn "turning point". Alles achter zich gelaten in Vinkeveen om hier in het Noorden te genieten van de schoonste lucht. "Een kettingroker hier heeft nog schonere longen dan een niet roker in de Randstad". En dat geloof ik ook zo, de lucht heeft hier een knisperende frisheid die ik niet eerder zo bewust heb meegemaakt.

Tot slot tijd voor de plaatselijke aquafit in het kleine zwembadje van pieterburen. Zo stonden we al swingend te praten over het breien van sokken. "Tenen en hielen, dat kan niemand meer tegenwoordig!" Altijd nuttig deze insider information.

Soms vraag ik me af wat ik hier überhaupt aan het doen ben, mijn dagen vullen zich nu al met etentjes, schilderen, wandelen, fietsen en dansen. Maar de omgeving laat al zijn sporen in mij na, en thema's voor mijn scriptie beginnen te broeien. Heb ook zin om wat doelgerichter te gaan filmen.. maar binnenkort eerst de autocross met rock 'n roll bandjes na, Noord Groningen is the shit ouwe!

woensdag

Zittend in Eenrum, onder een perenboom, speltbrood etend met geitenkaas. Spelt, het lokale graan wat een paar jaar geleden opnieuw gelanceerd werd. Nu als veredeld product in speltbier, speltkoek, speltjenever, speltbrood, speltcrackers enzo. Het is zo heerlijk te fietsen door deze omgeving, mensen bezoeken in verschillende dorpen. Dorpen met schattige bakstenen huisjes, bruggetjes, fruitbomen, slootjes. Zometeen naar een authentieke klompenmaker, die ik kan toevoegen aan de lijst van steenhouwer, houtsnijder en molenaar die ik reeds bezocht heb.

Het plattelandsleven bevalt me prima, toch betwijfel ik of fulltime wonen net zo romantisch is. Daarom "plan de campagne" als volgt: Een rijke oliesjeik aan de haak slaan om hier 1 van mijn vele toekomstige buitenhuizen te kopen. Mocht dit mislukken, kan ik altijd nog rijk worden met het bedenken van 1 of ander random product. (men, die speltkoekjes zijn lekker zeg! vanavond maar weer naar de aquafit om de nodige calorieën te verbranden.)

Vandaag verder de kringloop van Eenrum geplunderd, fruit en lavendelolie langs de kant van de weg gekocht en een dooie mol gefotografeerd. Daarna mijn Queste begonnen, opzoek naar de speltboerderij, motor achter de speltproductie. Via via werd ik op de fiets doorverwezen naar boerderij "land goud". Voorzichtig liep ik het erf op, de tuin in opzoek naar een voordeur, maar automatisch belandde ik bij de achterdeur, zo gaat dat hier natuurlijk. Een aardige vrouw met een mandje snijbonen in haar hand kwam tevoorschijn. Via haar kwam ik weer aan een telefoonnummer van een vrouw die kussens vult van het spelt.
Zo beland ik als razende reporter op de fiets van het 1 in het ander….

Zaterdag

Wijn, haardvuur en Jazz, twee honden knus naast me op de grond, toch mis ik Amsterdam…het kleinschalige begint alweer te jeuken. Vergeet ook steeds "hoi" te zeggen op straat. Dit weekend moet ik een beetje helpen in het Bed en Breakfast, leuk om gasten te ontvangen en ontbijt klaar te zetten. Bevestigd mijn verlangen om zoiets in de toekomst te beginnen. Gister op bezoek geweest bij een oudere dame op een prachtige boerderij.
Imposante landhuizen, maar ook armoede. Of in ieder geval, iedereen heeft toch moeite om hier een inkomen bij elkaar te sprokkelen. Een beetje toerisme en verder agrarische landbouw, daar moet je het hier toch van hebben. Het geeft wel een mooie sfeer, vergane glorie, adel zonder geld.

Prachtige vrouw op stand die haar eigen schapen fokte om er de zachtste huiden van te laten looien. Waarna ze er draagbare en bijzondere ontwerpen van liet naaien. Boeiend zo'n oudere vrouw, ga ik ook nadenken over de toekomst. Hoe zal ik erbij zitten op mijn 70ste? En met wie? Misschien ook wel alleen in een enorm landhuis, mijn eigen schapen naast de deur. We aten samen "poffert" een oud Groningse lekkernij en deelden onze levens. Ook zij had veel gereisd, periodes in New York gewerkt.
Soms kan ik niet slapen, 26 en nog een leven voor me, 26, ik kan mijn leven vormgeven zoals ik wil. Nergens nog aan vast, enkel de verplichting naar mezelf om komend jaar eindelijk eens een diploma te halen. Keuzes die ik de komende jaren ga maken kunnen bij wijze levens bepalend zijn. Met wie wil ik mijn leven delen? Met wie krijg ik kinderen? Waar ga ik wonen? Gelukkig nog een klein jaar om eerst de Rietveld af te maken.
Judith en ik kunnen uren praten over "de man", de man van je leven. Maar is de keuze voor "de man" niet voornamelijk gebaseerd op een zakelijke overeenkomst? Met elke man een ander leven, met elke man ziet je toekomst er weer anders uit….kwestie van de voors en tegens afstrepen? Of is het dan toch wachten op verliefdheid? De vonk? De X factor? Maar wat als je (zoals ik) vaker "de vonk" voelt met foute mannen. Deed ons praten over de back-up man, altijd handig om te hebben. Maar bereik ik niet op een gegeven moment de leeftijd dat ook de back-up mannen kinderen en vrouwen hebben?!
Wacht nieuwe gasten arriveren.. twee wijfies uit Colombia, gezellig!

Jezus, ik zit duidelijk aan de wijn. Net maar wat Japanse thee gezet, van een Japans meisje dat hier een jaar woonde. Noord Groningen is behoorlijk 'werelds' en kneuterig tegelijk, zo blijkt. Ahh zucht, misschien moet ik maar gewoon naar het plaatselijke rock 'n roll feest gaan…dansen als een malle en schijt hebben aan iedereen. Mmmm klinkt als een aanlokkelijke optie..


zondagochtend.

ahhh mega kater en moet het ontbijt klaar zetten….zal wel 5 uur geweest zijn voordat ik erin lag..

.. oké ze zitten te eten. Broodjes aangebrand, eieren te lang gekookt maar verder alles gefixt.
Men, dat was me weer een avondje, en even tussen haakjes; ruigoord is er niks bij! Mensen kunnen hier feesten niet normaal! Of het lag aan de hoeveelheden palenka, een zelfgestookte Bulgaarse drank die ik laatst van de man van Dima kreeg. Echt de raarste combinatie mensen kom je hier tegen. Zo stond ik te dansen met een groepje Spanjaarden, Mexicanen, Engelsen en boeren van het platteland. Rock 'n roll, voor iedereen en altijd goed!
Daarna met mijn dronken hoofd de drummer van de band versierd, die hier dichtbij woont. Nog middenin de nacht met hem aan de telefoon gehangen, oh my god; In welk universum leefde ik? Misschien moet ik hem vanavond maar weer bellen om mijn algehele belachelijkheid goed te praten. Straks kan ik hier niet meer anoniem over straat, VERVELEND! Het wordt duidelijk tijd om me weer te verstoppen in Amsterdam..

Das toch echt een nadeel van die dorpen, in Amsterdam kan je met je dronken hoofd in de grachten springen en niemand die je de ochtend erna nog herkend. Hier verzuip je in de sloot en het staat voluit in de kranten, bij wijze van spreken dan…

woensdagmiddag

Ik denk dat ik verliefd ben...