Aankomst in Tokyo
Blijf op de hoogte en volg elize
08 September 2012 | Japan, Minato
Beste lieve mensen,
Hier mijn eerste verslag uit Tokyo waar ik van september t/m december naar de kunstacademie zal gaan om textiel te volgen. Ik doe een uitwisseling met de Tama Art University en wissel levens met Tomoyuki die twee weken geleden in Amsterdam is aangekomen. Gisteren ben ik aangekomen op Hashimoto station, heel dichtbij het huis van Tomoyuki en zijn (mijn) twee huisgenoten. Doordat ik nog een resident card moest regelen en moest uitzoeken hoe ik bij Hashimoto station kwam, was ik dusdanig laat gearriveerd dat ik er niet meer vanuit ging dat mijn huisgenoten me van het station zouden halen. Een man heeft mij toen naar de Post Office gestuurd waar ze voor mij het nummer van Cairu (huisgenoot) hebben gebeld. Vervolgens kwamen ze tien minuten later van Hashimoto station gelopen om mij op te pikken en bleek dat ze twee uur hadden gewacht!!!!
Helaas spreken mijn huisgenoten (Cairu en Kyama) nauwelijks engels maar ze hebben een geweldige vriendin die tien jaar in de VS heeft gewoond. Na een rondleiding in hun prachtige huis in een zeer kindvriendelijke buurt ben ik gelijk het bed ingedoken en er tot de volgende ochtend niet meer uit gekomen.
Een stukje wat ik heb geschreven tijdens mijn overstap in Moskou;
" Net geland in Moskou, en met ferme hand door grote weerbarstige Rusinnen door de security geleid. De vlucht was fijn, vanaf het moment dat de turbomotoren aangingen, verscheen er een kleine glimlach op mijn gezicht. Het gevoel los te weken van alles wat voor mij vertrouwd is groeide, en ik kon het niet helpen me vrij te voelen van alles. Toen het wolkendek 1 grote massa werd en de blauw lucht vloeien erin overliep, wenste ik dat ik hier kon wonen. Gedompeld in het wit en blauw, gelukkig en licht, als een eindeloze dimensie zonder tijd en ruimte. Uren, minuten en seconden, waar we normaal zoveel betekenis aan toekennen, verdwijnen, een klok zegt niks meer dan een getal, terwijl de ochtend middag en avond enkel gekend kunnen worden door licht of donker, eventueel een hongerig gevoel in de maag of een lichaam wat om slaap schreeuwt. En dat is voor mij het begin van reizen. Zekerheden zijn vervlogen en begrippen als onder boven voor of achter zijn ongedefinieerd. Overgave."
Ik denk dat dit het gevoel goed weergeeft waarin ik me bevind ten tijde van 'transition.' To transit, op doorreis.
Momenteel ben ik nog niet geland (figuurlijk gezien dan), ook al werd ik opgevangen in een warm bad van hartelijkheid en compleet welkom geheten. Mensen buigen hier voor elkaar maar het is een heel andere betekenis dan onderdanigheid. Eerder is het openheid, hartelijkheid en waardering wat het uitstraalt.
Vandaag heb ik Mayu ontmoet, zij is mijn aanspreekpunt en docent van de textielafdeling op Tama Art University. Ze kan vloeiend engels en zal woensdag voor mij een rooster maken aangezien ik in verschillende vakjaren zal deelnemen. Ik zit nu op 10 minuten fietsen van de University en ik kon bijna niet geloven wat ik zag toen ik vanochtend arriveerde. Gigantische moderne gebouwen met prachtig onderhouden tuinen en tegelijkertijd de enorme rust en stilte die de campus uitstraalt. Een van de gebouwen is textiel, enorm, 3 verdiepingen vol met weefgetouwen, zeefdrukruimte, potten en pannen, lecture rooms, working spaces. Echt gigantisch. Bij Tama werken ze vanuit de techniek, wat inhoudt dat er na het eerste jaar weven of verven gekozen wordt en binnen die richtingen weer specialisaties. ik ga me concentreren op printing/ dyeing en zal verschillende lessen volgen naar gelang mijn interesse. Ook komen er volgende week exchange students vanuit de VS waar ik Japanse les mee zal volgen.
Voor nu, alles voelt nog erg onwennig, de tegenstellingen zijn groot. Zo heb ik het gevoel bijna geen contact te hebben met het voedsel wat ik eet doordat alles verpakt is en ik de smaken nauwelijks herken. Tegelijkertijd heeft de buurman (en vele andere in deze buurt) een prachtige moestuin waar hij vandaag druk mee in de weer is, en wat op niks lijkt vanuit de supermarkt. Vanavond ga ik met mijn huisgenoten Sushi eten, en vandaag tijdens de lunch hadden ze al grote schik omdat ik mijn eerste poging deed om met stokjes te eten.
Het weer is hier trouwens vreselijk broeierig en zweterig, maar alles gaat wel wennen denk ik.
Tot snel!!! kus elize
Hier mijn eerste verslag uit Tokyo waar ik van september t/m december naar de kunstacademie zal gaan om textiel te volgen. Ik doe een uitwisseling met de Tama Art University en wissel levens met Tomoyuki die twee weken geleden in Amsterdam is aangekomen. Gisteren ben ik aangekomen op Hashimoto station, heel dichtbij het huis van Tomoyuki en zijn (mijn) twee huisgenoten. Doordat ik nog een resident card moest regelen en moest uitzoeken hoe ik bij Hashimoto station kwam, was ik dusdanig laat gearriveerd dat ik er niet meer vanuit ging dat mijn huisgenoten me van het station zouden halen. Een man heeft mij toen naar de Post Office gestuurd waar ze voor mij het nummer van Cairu (huisgenoot) hebben gebeld. Vervolgens kwamen ze tien minuten later van Hashimoto station gelopen om mij op te pikken en bleek dat ze twee uur hadden gewacht!!!!
Helaas spreken mijn huisgenoten (Cairu en Kyama) nauwelijks engels maar ze hebben een geweldige vriendin die tien jaar in de VS heeft gewoond. Na een rondleiding in hun prachtige huis in een zeer kindvriendelijke buurt ben ik gelijk het bed ingedoken en er tot de volgende ochtend niet meer uit gekomen.
Een stukje wat ik heb geschreven tijdens mijn overstap in Moskou;
" Net geland in Moskou, en met ferme hand door grote weerbarstige Rusinnen door de security geleid. De vlucht was fijn, vanaf het moment dat de turbomotoren aangingen, verscheen er een kleine glimlach op mijn gezicht. Het gevoel los te weken van alles wat voor mij vertrouwd is groeide, en ik kon het niet helpen me vrij te voelen van alles. Toen het wolkendek 1 grote massa werd en de blauw lucht vloeien erin overliep, wenste ik dat ik hier kon wonen. Gedompeld in het wit en blauw, gelukkig en licht, als een eindeloze dimensie zonder tijd en ruimte. Uren, minuten en seconden, waar we normaal zoveel betekenis aan toekennen, verdwijnen, een klok zegt niks meer dan een getal, terwijl de ochtend middag en avond enkel gekend kunnen worden door licht of donker, eventueel een hongerig gevoel in de maag of een lichaam wat om slaap schreeuwt. En dat is voor mij het begin van reizen. Zekerheden zijn vervlogen en begrippen als onder boven voor of achter zijn ongedefinieerd. Overgave."
Ik denk dat dit het gevoel goed weergeeft waarin ik me bevind ten tijde van 'transition.' To transit, op doorreis.
Momenteel ben ik nog niet geland (figuurlijk gezien dan), ook al werd ik opgevangen in een warm bad van hartelijkheid en compleet welkom geheten. Mensen buigen hier voor elkaar maar het is een heel andere betekenis dan onderdanigheid. Eerder is het openheid, hartelijkheid en waardering wat het uitstraalt.
Vandaag heb ik Mayu ontmoet, zij is mijn aanspreekpunt en docent van de textielafdeling op Tama Art University. Ze kan vloeiend engels en zal woensdag voor mij een rooster maken aangezien ik in verschillende vakjaren zal deelnemen. Ik zit nu op 10 minuten fietsen van de University en ik kon bijna niet geloven wat ik zag toen ik vanochtend arriveerde. Gigantische moderne gebouwen met prachtig onderhouden tuinen en tegelijkertijd de enorme rust en stilte die de campus uitstraalt. Een van de gebouwen is textiel, enorm, 3 verdiepingen vol met weefgetouwen, zeefdrukruimte, potten en pannen, lecture rooms, working spaces. Echt gigantisch. Bij Tama werken ze vanuit de techniek, wat inhoudt dat er na het eerste jaar weven of verven gekozen wordt en binnen die richtingen weer specialisaties. ik ga me concentreren op printing/ dyeing en zal verschillende lessen volgen naar gelang mijn interesse. Ook komen er volgende week exchange students vanuit de VS waar ik Japanse les mee zal volgen.
Voor nu, alles voelt nog erg onwennig, de tegenstellingen zijn groot. Zo heb ik het gevoel bijna geen contact te hebben met het voedsel wat ik eet doordat alles verpakt is en ik de smaken nauwelijks herken. Tegelijkertijd heeft de buurman (en vele andere in deze buurt) een prachtige moestuin waar hij vandaag druk mee in de weer is, en wat op niks lijkt vanuit de supermarkt. Vanavond ga ik met mijn huisgenoten Sushi eten, en vandaag tijdens de lunch hadden ze al grote schik omdat ik mijn eerste poging deed om met stokjes te eten.
Het weer is hier trouwens vreselijk broeierig en zweterig, maar alles gaat wel wennen denk ik.
Tot snel!!! kus elize
-
08 September 2012 - 12:05
Minne:
Goed dat je veilig bent aangekomen. Leuk dat je dit bij bijhoudt. Vertel eens wat meer over die Russinnen?... :P -
08 September 2012 - 14:50
Bernardovitchtro:
Hey Elize!!
Super om te horen! Mooi verhaal van je overgave. Nieuwe ervaringen geeft levenslust. Gister met moeder en Max een reisverhaal gezien van Erica Terpstra over Tokyo. Vet interessant! De straten schijnen er super schoon te zijn! En hele mooie traditionele kleding natuurlijk :) En nog iets geniaals: ze hebben er gigolo's (zonder seks) omdat sommige vrouwen te druk zijn met werken om een partner te vinden, dus op deze manier dan maar liefde en aandacht proberen te vinden. Heel apart.
Nou geniet van dat anders zijn! Leer lekker over die cultuur, en daarmee natuurlijk ook over jezelf :D
HUGHUGHUG miss you! -
08 September 2012 - 14:54
Tomoyuki:
Beautiful!
Hope you like the Tokyo.
Holland is majestic. Except I don't understand the uhm fork and knife. Please help. You have info?
(haha, Bernd.)
-
08 September 2012 - 16:33
Elize Rietberg:
yo bernardo,
ja die gigolo's, was echt grappig want ik was al even voor een baantje opzoek en er werden veel baantjes als Hostess aangeboden. Dus ik dacht; klinkt leuk, maar dan kom je gewoon keihard in die wereld. Dus dat wordt hem maar niet..... -
17 September 2012 - 11:32
W.Maris:
Spannend,Elise!we blijven je volgen.Pas goed op jezelf.Breng alsjeblieft leuke recepten mee, die met in Holland verkrijgbare producten zijn uit te voeren. -
20 September 2012 - 13:26
Doona:
Leuke verslag. Met veel plezier lees ik jouw verhalen. Ik ben erg blij voor jou.
Groetjes uit (een regenachtige) Amsterdam. -
26 Februari 2013 - 21:30
Meeke:
he elize, ik lees nu pas dat je al een poos in japan bent. hoop en weet dat het je daar heel goed gaat. prachtige verslaglegging. liefs meeke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
