De geheime wereld van de Shibori

15 februari

Ahhh opluchting! Ik kan een paar dagen bij Nozomi logeren, een geweldig lieve meid die ook textiel aan de Rietveld heeft gestudeerd in Amsterdam. Ik ontmoette haar met toeval in december en ze woont nu buiten Tokyo aan zee. Echt zo fijn!!! Gisternacht nauwelijks geslapen doordat we de hele avond aan 1 stuk door gekletst hebben, ze kent iedereen van de Rietveld en het voelt echt als een warm bad om in haar huis aan te komen.
Ik kan er echt niks aan doen, maar Kaeru, die huisgenoot in Hashimoto, maakt me zo gigantisch nerveus. Hij bedoelt het allemaal echt wel goed maar zijn aanwezigheid alleen al maakt dat ik van alles uit mijn handen laat vallen en op de trap struikel. Daarom is het maar goed dat ik hier ff verblijf. Nozomi is echt een super goede ontwerpster en ze werkt voor een Dutch Design organisatie in Japan. Haar werk is werkelijk inspirerend! In haar Japanse huisje allemaal kleine Nederlandse dingetjes die me thuis laten voelen. Het is voor mij ook zeer verhelderend om haar leven te zien, hierdoor realiseer ik me opnieuw dat ik in de toekomst niet ben weggelegd om ontwerpster te worden, eerder om mensen te verbinden, contacten aan te gaan en projecten op te starten op het gebied van duurzaam textiel. Of misschien wel gewoon mijn rum produceren op Iriomote!!

Vandaag Shinobu weer gezien, de vrouw waarmee ik twee weken op Ishigaki ben opgetrokken en die dichtbij Nozomi woont. Gezellig met z'n vieren wezen lunchen bij een restaurant van Nozomi's buren. Koud en regenachtig weer, mijn bontjas weer uit de koffer gehaald. Het is fijn om mijn Iriomote verhalen te delen met de mensen die ik hier weer ontmoet. Shinobu vertelde me dat het zeer uitzonderlijk is dat ik de ceremonie met de Uta (sjamaan) heb meegemaakt. Maar het voelde ook gewoon zo natuurlijk om op Iriomote te zijn en onderdeel te worden van de community, alsof ik daar paste.

Ik zal Kuno vanavond bellen, de designer in Arimatsu met zijn shibori studio. Ik vrees alleen een beetje voor mijn verblijf daar. De vorige keer dat ik in Arimatsu was, eind november, was het een spontaan bezoek en klikte het heel goed tussen Kuno en mij. Toen nodigde hij me uit om terug te komen. Nu is mijn bezoek daarheen onder supervisie gekomen van de docenten van Tama University. Zij hebben met Kuno contact gehad over mijn plannen en ik ben bang voor een strikt Japans schema waarbij elke minuut vol gepland is. Volgens mij zitten zowel Kuno als ik daar niet op te wachten, dus ik zal hem duidelijk moeten maken dat ik vooral kom om te observeren en mijn eigen gang zal gaan… Hoop dat ik deze vrijheid kan creëren!



maandag 18 feb.

Na een lange nachtrit in de bus, aangekomen in Arimatsu en net een paar uur geslapen boven de studio. In een bijna geheim achterhuis, tussen alle boxen/ dozen en stapels textiel. Kuno is vreselijk druk en mijn functie voelt bijna alsof ik hier puur ben om hem af en toe wat momenten ontspanning te bieden. Ik heb dan ook mijn lievelingswijn meegenomen waar ik hem vorige keer over vertelde. We delen de passie voor rode wijn uit Chile.
Vanochtend werd ik bij zijn moeder afgeleverd, een vreselijk lieve oma die me continu koekjes geeft. Daarna kon ik gelukkig duidelijk maken dat ik echt een paar uur slaap nodig had en niet meteen aan het werk wilde. "Today Holiday?" "Hai, today holiday!" Oke oké…

Het is goed hier te zijn, Kuno is een belangrijk figuur op textiel gebied. In zijn studio werken naast zijn hele familie ook jonge meiden die zijn shibori-lijn voor de jeugd produceren. Tevens produceert hij veel textiel voor Issey Miyake. Nu ga ik maar es een rondje lopen door dit oude stadje, door de vreselijke kou en regen, dat wel.

19 februari,

Gisteravond kwam Kuno me ophalen om me in een hotel te dumpen, haha. Als het goed is heeft ie vandaag een kamer voor me waar ik een week kan verblijven. Ik voel me echt zijn "back and call girl", maar opzich kan ik me goed vinden in deze positie. Gisteravond met hem uiteten gegaan en vandaag heeft ie het druk met ontvangen van klanten uit Tokyo.

Vannacht niet goed geslapen, ik voel duidelijk weer de werkdruk die ik ook tijdens mijn periode in Tama University ervoer. Alsof ik moet vechten voor mijn rust, wat een contradictie op zichzelf is. Zelfs na het zitten in het warme bad van het hotel (Onsen) kon ik moeilijk in slaap komen.
Ik heb maar meteen gevraagd waar het dichtstbijzijnde zwembad is, water is duidelijk nodig!

…'avonds…. Kuno heeft me in zijn guesthouse gezet. Een schattig klein appartementje waar ik kan blijven zolang ik wil. Maar zoals alles in Japan; Niks is gratis. Blijkt dat ik een euro of 30/40 per nacht moet betalen, hetzelfde wat een youth hostel hier kost dus een goedkopere optie is er niet. Waarschijnlijk had ik deze laatste periode niet overleefd zonder Seki's geld.
Vanochtend kwam er speciaal voor mij een vrouw naar de studio die engels kan spreken en mij uit kwam horen wat ik precies wilde doen bij Kuno.. zucht.. Japanners begrijpen soms echt niet dat het voor mij al genoeg is gewoon er te zijn, te observeren en een beetje mee te draaien met het ritme van alledag. Maar in de middag werd ik aan het werk gezet om draadjes los te halen van de strakke tie-dye shibori, een prima werkje voor mij! Het lijkt me het beste als ik dit soort karweitjes doe, en niet weer een heel eigen project start zoals ze vanochtend vroegen. Het is hartstikke leuk om zelf van alles te verven, maar zo aan het eind van mijn reis is meedraaien echt wel genoeg.

Seki stuurde me gister een foto van een gigantische haai die hij had gevangen! Drie meter lang en 130 kg! Je ziet hem op de foto met de haai waarbij hij de bek wagenwijd open houdt. `' I made a lot of deep fried voor custumers!" Hahaha Iriomote lijkt nu helemaal een andere wereld, ver weg. Ik ben blij dat Seki me op de hoogte houdt van belangrijk nieuws!

20 feb.

Vanochtend was weer een prachtig avontuur! Opzoek naar het locale zwembad, met de trein, bus, van hot naar her gestuurd en uiteindelijk door een lieve vrouw met de auto op plaats van bestemming gebracht.
Ik was pas een uur of 3 in de studio en Kuno was buiten in de winterzon zijn prachtige shibori aan het ophangen. Hij had de middag tijd en vroeg me of ik met hem wat samples wou verven. Samen op ons gemakje textiel staan vouwen en in verschillende verfbaden gedoopt. Zijn verfstudio is werkelijk een chemische fabriek, mensen dragen dan ook allemaal maskers. Na een middag in de verfafdeling zijn mijn longen volgens mij al compleet verpest. Het is zo anders om te verven met chemicaliën of planten, ik merk dat ik ook veel voorzichtiger ben met chemicaliën, minder vrij om lekker te experimenteren. Het zijn echt gevaarlijke stoffen, die allemaal weer verschillend met elkaar reageren. Ook het afvalwater kan zeker niet gewoon tussen de bosjes gegooid worden, zoals we op Iriomote deden.

Ik heb Kuno gezegd dat ik volgend jaar een dosis natuurlijke pigmenten voor hem meeneem. Aangezien ik stage wil lopen bij Etno Botanica, een Braziliaans bedrijf in natuurlijke pigmenten die met boeren uit de Amazone samenwerkt, zie ik nu al een samenwerkingsverband tussen dit bedrijf en Kuno's studio.

Ook in Tama University werken de studenten met de meest chemische troep, ik voel een missie!
Nu vol energie, ik word echt gelukkig van textiel verven. Het is pure magie wat er ontstaat na het vouwen en afbinden van de stof!


21 februari,
hilarisch! Yaeko, mijn engelse tolk die speciaal voor mij naar de studio kwam, had gevraagd of ik met haar uiteten wou. Natuurlijk! Maar aangezien het Japan is, verliep het allemaal weer anders dan verwacht. Hier in Arimatsu ben ik echt weer een buitenlandse attractie, ik was alweer vergeten hoe het voelde. De avond die Yaeko had gepland stond helemaal in het teken van mij. Ze had 4 vriendinnen van haar engelse clubje uitgenodigd bij haar thuis die heerlijk eten meebrachten. Zittend aan de eettafel hadden ze allemaal een A-4tje voor zich liggen hoe ze zich in het engels voor moesten stellen. Hahhhaha geweldig! Na dit gebeuren konden we gelukkig lekker eten, en een hoop lol hebben. Vijf vrouwen in de zestig, en ik als 25-jarige ertussen, vreselijk hilarisch. Ik natuurlijk uitgebreid vertellen over mijn Japanse vriendje op Iriomote. Ze stelden voor dat ze me de volgende keer Japans leren koken, kan ik een goeie huisvrouw zijn!
Verder werd mij de tradities rond een theeceremonie geleerd, ook zeer nuttig. Al met al weer een prachtige avond beleefd en nieuwe contacten opgedaan.
Vanochtend werd ik voorgesteld aan een Hongaars meisje die ook in Arimatsu stage loopt. Zij studeert Japanse cultuur en taal en is hier om een website in het engels te vertalen. Een aardig wijfie, daar niet van, maar ook een beetje gefixeerd in haar denken zoals de meeste Japanners. Ik heb soms het gevoel doordat ik de Japanse cultuur juist niet op handen draag, ik een verfrissende invloed ben. Mensen graag met mij omgaan doordat ik anders naar dingen kijk. Ik weet het niet, in ieder geval maak ik makkelijk vrienden met Japanners en laten ze me snel het achterste van hun tong zien.


22 feb.

glimlachend in een cafeetje….

In het zwembad weer een 'gouden schaap moment' beleefd. Ik ben hier als het zwarte schaap, maar word koninklijk behandeld. Het gaat ongeveer zo; Een grote groep senioren vrouwen waren aan het zwemmen toen ik binnen kwam lopen. Je ziet de vraagtekens boven hun hoofden ontstaan; ERROR, een blond meisje. Vervolgens wordt er voor een minuut of 10 druk overlegd en voorzichtig een uitverkorene naar voren geduwd die een paar woorden Engels kan. Deze krijgt de opdracht om met mij te communiceren. Nieuwsgierig naar mijn afkomst, leeftijd (ze dachten dat ik 17 was, Yes!) en de reden waarom ik hier ben.
Maar weer mijn Prinses Maxima houding aangenomen, lief lachen en ontvankelijk reageren.

Ik mis Iriomote met elke vezel van mijn lichaam, daar kon ik gewoon leven zonder continu het middelpunt van de aandacht te zijn….

…Net bij een Indiogo Artist op bezoek gegaan. Een vriend van Kuno die op traditionele wijze indigo maakt en arashi shibori beoefend. Het is nu de derde Indiogo Artist die ik in Japan bezoek, alledrie eigenzinnige mensen met hun eigen gebruiksaanwijzing. Kunstenaars die niet heel graag communiceren. Maar gelukkig kon ik ook nu lachen met deze man en heb ik zijn businesscard gekregen.

Daarna meegenomen naar een oud Japans huis waar meer productie van de fijne shibori plaatsvindt. Een hoop oude vrouwtjes die kwebbelend razend snel zitten te werken. Hoe mooi het ook allemaal is, mijn hoofd is vol. Nu maar een beetje computeren in de studio uitzending gemist kijken. Beetje rust graag!!


kus voor jullie!