Heen en weer in Uruguay

maandagochtend
Uruguay is cooooooooooool!

straks de verhalen, zometeen eerst ff naar een wasserette want we hebben geen schone slipjes meer…

zondagavond na een 7 uur lange busreis.

groovy! We kwamen gister aan in Uruguay en de sfeer was gelijk mega chill. Met de boot vanuit Buenos Aires naar Colonia, een pittoreske dorpje met vegetarische restaurantjes, leuke winkeltjes en oude ruïnes. Maar na 2 nachten hadden we het daar wel gezien en kregen we te horen dat 'Punta del diablo' (duivelspunt) een gezellig hippiedorpje aan zee moest zijn. Dus we hebben vandaag 7 uur lang in de bus gezeten om heel Uruguay door te crossen. Langs Montevideo de hele kust richting Brazilie. Nu zitten we dus al bijna in Brazilie…

Maar oh my goodness, we stapten uit de bus en zagen de blauwe zee en witte zandstranden voor ons liggen. Naast de bushalte was een houten bord beschilderd met daarop: Hostel, die kant op. Dus we volgden zo'n 600 meter de pijlen totdat we bij prachtige houten huisjes op palen aankwamen. Maar alles was totaal uitgestorven. Eigenlijk was het hele dorp behoorlijk uitgestorven.. Toen kreeg in ineens de ingeving dat waarschijnlijk het zomerseizoen hier nog moet beginnen. En aangezien dit echt een toeristisch surfoord is begint het leven pas wanneer de dagen aan het strand doorgebracht kunnen worden.

We zetten onze backpacks neer, tijd voor een nieuw plan de campagne. Eline sprak de eerste de beste gast op een motor aan en met ons half engels half spaans gebrabbel hadden we al snel nieuwe vrienden. Hij belde een vriend met een kamer voor ons. Binnen 10 minuten reed er een hippiebusje voor beschilderd met blauwe golven. Twee mensen uit Spanje vertelden ons dat ze het hostel inderdaad nog dicht hebben en lieten ons een leuk appartementje zien die we voor 20 euro per nacht kunnen huren. Helemaal bueno!!!! Zometeen maar ff naar zee.
Oja, wiet is hier trouwens ook legaal. Dus we horen hele dagen: Ahhhh holanda, marihuana also legal here!

ciao mi corazons!

donderdagochtend
net wakker geworden. Vannacht met 1 oog open geslapen, wat een enorme storm! Misschien wel 1 van de hardste stormen die ik ooit heb meegemaakt. Bliksem, onweer en keiharde regen. Het huis trilde op zijn palen. Ik ben niet snel bang maar vannacht vreesde ik dat de dunne raampjes de storm niet aan zouden kunnen. Nog steeds woedt de storm verder terwijl ik met Eline knus onder de dekens kruip. Dat wordt zeker binnen blijven vandaag. Gelukkig hebben we een oven waarin we gister al bananenkoekjes hebben gebakken.

Je kunt gerust zeggen dat Punta del Diablo in oktober een spookstadje is. Er zijn maar zo'n paar honderd mensen die hier permanent wonen. En dan is er een heel kort hoogseizoen, van eind december tot midden februari, waarin het stadje helemaal volloopt met duizenden toeristen. Zo niet tienduizenden toeristen. Het heeft een beetje het idee van een jaarlijks festival.
Gister werden we met het busje van Theo naar Joshepf gebracht die ons misschien spaanse les kon geven. We werden verwelkomt in zijn kleine zelfgebouwde huisje waarin de houtkachel brandde. Op tafel lag een notebook met het woord 'hola'. Josepf was een ADHD'er die druk om zijn huis rondliep met een boormachine en ander gereedschap en moeilijk stil kon zitten. Toen hij eindelijk bij ons kwam zitten moesten we zelf wat zinnen opschrijven die hij wel kon vertalen…. hahaha niet echt wat je nou noemt een degelijke spaanse les.
Maar het was heel gezellig en hij vertelde volop over zijn criminele verleden en de verschillende Italiaanse restaurants die hij heeft gehad in de US. Nu woonde hij dus in Punta del Diablo en verkocht hotdogs en caiparinha's gedurende 15 dagen per jaar tijdens het hoogseizoen. De rest van de tijd bouwde hij dingen.

We liepen terug naar ons huis en moesten vreselijk lachen. Waar zijn we nu weer beland? Het lijkt nog het meest op een soort Ruigoord zonder leven. Maar de zee is prachtig met hoge surfgolven. Al vind ik dichtbij zee zitten terwijl het zo enorm stormt ook echt wel eng. Wie weet dat er een tsunami onze kant opkomt…

Geluksmoment van de dag; Er komt warm water uit de douche!!!

zaterdagmiddag, wachtend op de bus naar Punta del Este…

Jeeeeej, het is ons gelukt om uit Punta del Diablo te komen!! Het was super vaag of er überhaupt vandaag wel een bus ging en er werd ons door Theo onze host maar steeds gezegd dat we gewoon ergens bij een bushalte moesten gaan staan…. Toen zijn we maar gaan liften en door aardige gasten bij het busstation Castillos afgezet, zo'n 50 km. de goeie kant op. Gisteravond hadden we een traditionele 'asado', een Uruguayaanse bbq met chorizo en beef straight from the fire!

Het was super gezellig. We hadden s'middags een Amerikaanse man ontmoet die een enorm hostel had ontworpen en vroeg of we meegingen om zijn creatie te bewonderen. 's Avonds kwam hij ook spontaan op de bbq langs en samen met Theo, Tatjana, Johanna, Tony en 1 of andere plakgast hadden we een super avond. Het begon al vroeg in de middag toen we de bus van Theo in een tuin bij buren geparkeerd zagen staan en we werden uitgenodigd om rum te komen drinken. Daarna verplaatste het feest naar Theo's huis en hebben we heerlijk gedanst en gelachen. Maar zoals Eline altijd zegt; Weggaan op het hoogtepunt! Dus was onze missie vandaag vertrekken. En nu zijn we halverwege.


We hebben ook al ff werk geregeld voor januari, sangria verkopen in de tuin van Johanna in Punta del diablo… hahaha wie weet! Maar ik krijg wel het gevoel dat als mijn geld straks op is, we makkelijk ergens een baantje kunnen scoren. En met onze youtube spaanse lessen spreken we straks natuurlijk vloeiend spaans.

Net een Milaneses gegeten, gefrituurde hamburger, was misschien toch niet zo'n strak plan. Als je ergens diarree van krijgt..


Punta del Este, cote d'azur van Zuid-Amerika, dinsdagochtend.

De zon schijnt door het raam van de slaapzaal naar binnen. Het wordt een heerlijke dag! Gelukkig hebben Eline en ik deze 'dormitory' voor onszelf maar dat maakt de dunne matrassen en de muffe lucht die eruit komt niet minder. Het leven als budget reiziger is accepteren wat je aangeboden wordt. Wel hebben we hier een cocktailbar en een klein zwembad in het hostel wat de boel weer compenseert. Verder ook leuk gezelschap natuurlijk al hadden we daar gister wat problemen mee.

Men komt al snel het type 'plakreiziger' tegen. De plakreiziger vertelt binnen 10 minuten zijn hele levensverhaal en ambities om vervolgens te vragen wat wij die dag wouden doen en dan te zeggen dat hij hetzelfde in gedachte had. De plakreiziger heeft ook totaal geen gevoel voor grenzen en heeft niet door dat we hem al de hele dag proberen kwijt te raken. Dus zijn we gisteravond maar ondergedoken in onze kamer.

Gister wel heerlijk gemountainbiked naar een dorp verderop. Uruguay lijkt best veel op Nederland, veel graslandschap en lange stranden. Voor de rest is Uruguay het veiligste land van Zuid Amerika en dat voel je ook. Deuren gaan hier in een familiewijk eigenlijk niet op slot.
Eline vertelde tussen neus en lippen door dat Punta del Este het duurste stadje is van Zuid Amerika…. daar gaat ons budget….
Maar het valt nog mee. Voor rond de 10 euro per persoon moet je hier nog kunnen lunchen. Naomi Campbell schijnt hier ook een summermansion te hebben die we helaas nog niet gespot hebben. Aangezien die 99% van het jaar waarschijnlijk leeg staat leek ons dat wel een goed onderkomen.

Vandaag dus lekker weer, en dat betekent op het strand hangen tussen de surfers. Al kan deze overvloed van vrije tijd zich ook tegen ons werken. Want dan ga ik aan Nuri denken, en hij zit toch echt aan de andere kant van de oceaan…..