Bananenplanten en tofu als dagelijkse kost

13 jan.
Het lijkt wel de moesson! Liters en liters water storten zich uit de hemel. Vandaag een dag vrij en het begon met stralend weer, dus een fiets geleend en op verkenning uitgegaan. Maar het weer kan hier binnen 10 minuten omslaan en zo stond ik hlaverwege te schuilen zonder dat het gordijn van water leek te minderen. Dan maar de storm in! eigenlijk was dat precies wat ik nodig had nadat ik een mail van Vinnie had gekregen. op de trappers staan en gaan met die banaan om zeiknat thuis te komen. Een bord met warme tofu en misosoep deed wonderen.

... Ik wou dat ik hier kon afrijden! Los van het feit dat het eiland maar 1 lange weg heeft, is de snelheidslimiet hier 40 km. per uur. Perfect!
De simpliciteit van zo`n kleine schaal bevalt me goed om te wonen, om vanuit daar op grote schaal iets te betekenen. Gisteravond een plantenonderzoeker ontmoet die een tijd in Amsterdam heeft gestudeerd. Een deel van zijn tijd produceert hij vanuit zijn kleine onderzoekscentrum artikelen die over de hele wereld worden gepubliceerd. De rest van de tijd is hij met zelf opgegraven klei aan het `spelen` zoals hij zelf zegt. Zijn huis stond vol rare poppetjes...

16 jan.

Ik hou van dit eiland! na al die regen nu een paar dagen droog, en gister zonnig. Het eiland leeft gelijk een stuk meer. mensen klussen, zijn aan het werk op het land, aan het vissen. kinderen met wilde lange haren rennen rond en spelen buiten.
Iedereen voelt de drang om buiten te leven. Zo namen we gister onze bananenvezels mee naar het strand om daar te spinnen. Ook was het Kinze`s verjaardag en ik kon het natuurlijk niet laten om een taart te bakken, waar we nu nog steeds van eten. Helaas zijn Japanners niet goed in het vieren van het leven, verjaardagen gaan hier gepaard met een enorm avondmaal maar dat is rond 9 uur dan ook abrupt afgelopen. Geen lange avonden bij het vuur, wijn drinkend...
Al heb ik bij het guesthouse waar ik `savonds een biertje drink wel diepgaande gesprekken met de sushichef. Als ik over mijn reizen vertel zegt hij; `I love the Mangroveriver of Iriomote`. Zijn simpele gedachtegang maakt me rustig; Its winter, the fish are sleeping, so I`am sleeping....

Fietsends langs kleine watervalletjes, groene bergen en overal uitzicht over zee, is dit eiland mijn hart aan het stelen. Bij heldere avonden een sterrenhemel alsof we het centrum zijn van de galaxy. Gisternacht liet de maan alleen een dunne streep aan de onderkant zien; Zelfs de maan glimlacht hier. Daijobu, het is goed.

Toen ik hoorde dat er een vrouw met ons `restmateriaal` van de basho papier maakt, wou ik graag komen kijken. En natuurlijk was ik meer dan welkom om langs te komen. Ze heeft me het hele proces laten zien en uitgelegd, traditioneel Japans papier; Washi, zoals ook haar vader en opa maakten. Met prachtig glad en dun papier als eindresultaat, volkomen ecologish. Ze liet me een aantal planten zien voor de lijm en ik was verbaasd over de slijmerige en sterke emulsie die er vanaf kwam. Dit bashopapier beidt weer mogelijkheden!!

18 jan.

Als er zoiets als een `tofu-verslaving` bestaat, dan heb ik dat zeker! Geen dag gaat voorbij zonder deze witte zachte massa die ik elke ochtend vers bij de winkel haal. Tofu met miso, tofu met zeewier, tofupompoentaar, tofucustardtaart, gebakken tofu, tofu in mochi, tofu is the shit!
Maar dat terzijde...
zometeen tijd voor mijn dagelijkse biertje, ik ben moe, dagen zijn lang in de studio. Vaak vertrekken we rond 8 uur `savonds na het eten. Yumiko is vreselijk aardig en benadrukt soms dat ik best een dag vrij kan nemen. Het is allemaal ook zo vreselijk interessant wat ik leer, maar mijn hoofd ontploft af en toe van de informatie; Overloaded!!
Onder het eten vertelde ik over de elfstedenkoorts die nu in Nederland heerst. Dat vonden ze allemaal prachtig om te horen! Het beeld wat ze hier hebben van Nederland is volgens mij meer een plaatje uit de 17de eeuw, waarin schaatsende mensen over bevroren meren niet misstaan. Het werd hier vergeleken met de dag van de `sakana`. Elk jaar daalt het kwik een paar uur onder de 10 graden waardoor veel vissen een acute hartstilstand krijgen. Mensen komen met emmers tevoorschijn om alle dooie verse vis te verzamelen; Ook een feestelijke `koude` gebeurtenis.

21 Jan.
Zucht.... dagen gaan voorbij zonder dat ik meer weet welke dag of datum het is. Elke klok die ik hier tegenkom op het eiland geeft een andere tijd aan, toch zijn mensen hier nog steeds vrij punctueel, het blijft Japan. Het scheelt niet veel of ik zou hier zo blijven wonen, het leven is goed, elke dag is er wel een activiteit waaraan deelgenomen kan worden. Nu is Yumiko een workshop `bezem maken van stro` aan het volgen waar ik zo naartoe zal fietsen. Iedereen heeft vreselijke schik in het feit dat ik overal op mijn fiets heen ga, dat zijn ze hier niet gewend. Daarmee bevestig ik weer lekker hun plaatje van Nederland. Gisteravond zat ik wijn te drinken met Yumiko en hadden we het over dit eiland, hoe het bijna een wereld opzich is. Hoe het soms lijkt dat alle mensen die een stempel `afgekeurd` hebben gekregen, zich hier verzamelen. Iedereen heeft een verhaal, iedereen is hier met een reden. Toen we aangeschoten terug reden van de studio, ging ik nog even langs Seki de sushichef. In zijn huisje was hij zijn verzameling sushimessen aan het slijpen. Dat doet hij elke dag een paar uur lang, op de vraag waarom? antwoord hij rustig; Because I like it.

en daarmee is alles gezegd.

kus voor jullie!