Laatste Loodjes!

Woensdagavond 5 december, sinterklaasavond; maar hier verre van….

De koppijn is een beetje gezakt, gister was weer een heftige avond, althans, voor mij dan. De Amerikaanse studenten hadden hun eindpresentatie. Heel hip Tokyo kwam langs; Designers, kunstenaars. Oke, das een beetje overdreven, maar het was echt een gelikte bedoeling, met veel lekker voedsel en drank!! Heel veel mensen werden weer aan me voorgesteld, bussinesscards gekregen. Netwerken hier is echt het ding, maar het gaat me gelukkig goed af. Heb weer een aantal interessante mensen ontmoet op textielgebied die dingen doen met Natural dyeing en community projects in India. Na te veel wijn zijn we met de hele groep uiteten gegaan, en het contrast tussen mij "all over the place" en de vermoeide Amerikaanse studenten werd met de minuut groter. Soms ken ik mezelf echt niet als ik drank op heb, ik praat met iedereen, ren van hot naar her, de rust is dan ver te zoeken.

Slapen gaat daar in tegen geweldig! Ik ben compleet in winterslaap modus, mede door het feit dat ik volgende week mijn eindpresentatie heb en het einde dus zeer voelbaar is. Dan kan ik eindelijk weer op reis!!!!! Ik heb zoveel zin om op de eilanden te zitten en rond te reizen, natural dyeing doen, banana fiber ontdekken en heerlijk elke dag zwemmen in de azuurblauwe zee!! Ohh de zee, wat heb ik die gemist! eindelijk weer buiten zwemmen! Ik heb een super fijn hostel gemaild over mijn komst, waar ik in ieder geval de eerste twee weken zal verblijven, met kerst en oud en nieuw. Het is op Ishigaki Island, Kabira bay. Je moet het google, gewoonweg paradijs!!

Ook is er een eiland in het Noorden waar ze garens met modder verven. "Mud dyeing" is 1 van de oudste en primitiefste vormen van textielverven. Dus hier moet ik eigenlijk ook gewoon heen, ik maak er wel tijd voor.

Oh ik heb echt vreselijk veel zin om weg te gaan! Tokyo my ass!



Donderdagochtend, koudddd!! Het elektrisch tapijtje maar weer aangezet, das zo heerlijk! Dan heb ik echt een warm nestje. Vannacht weer een aardbeving, das de derde die ik hier nu meemaak. Het voelt een beetje alsof je in een schommelende trein zit. Tot nu toe waren ze niet langer dan een halve minuut maar misschien moet ik maar es aan iemand gaan vragen; What to do when there's a big earthquake? Waarschijnlijk zijn er wel een aantal reglementen, dat ik naar buiten moet komen of iets dergelijks. En zeker als ik naar de eilanden ga, daar is zo ie zo elk jaar wel een tyfoon. Misschien hebben ze daar schuilkelders….

Gisteravond had ik echt een grote overwinning op mezelf! Will kwam langs die avond daarvoor, en toen ie weg was bedacht ik me dat ik eigenlijk zo geen zin meer heb om hem te zien… Maar dat soort dingen laat ik normaal eerder doodbloeden dan dat ik de confrontatie aanga. Toen verwachtte hij ook nog dat ik dit weekend met hem in een appartement in het centrum van Tokyo ging zitten, en dat was het laatste waar ik zin in had. Die gast is alles behalve leuk en de conversaties die we voeren zijn super saai, maar hij bleef maar langskomen. Nadat ik met Hugo en Chelsea naar de nieuwe James Bond ben gegaan (echt goed trouwens, niet zo flashy, fijn en ingetogen!), heb ik een cakeje gekocht en mocht ik hem pas opeten nadat ik Will had gebeld. Toen ben ik voor het eerst een keer echt eerlijk geweest, gezegd dat ik hem niet meer hoef te zien! Dus dat was een geweldige opluchting! Het sloeg ook gewoon nergens op, kwam hij langs, at mijn eten op, wou hij geld van me lenen (wat is dat toch met mannen en geld lenen van een vrouw?! zo onaantrekkelijk), en viel vervolgens in mijn bed in slaap, dit een aantal nachten achter elkaar. En dan lag ik klaarwakker ernaast, jankend en aan Vinnie denkend, complete waanzin natuurlijk.

Oke, zo naar school, ff nog goed focussen die laatste dagen, de 12de dus presentatie daarna gelukkig nog de tijd om alles hier op te ruimen, en de helft van mijn inboedel weg te geven…

zondagochtend
Ik wil de hele dag in bed blijven!!! Maar dat zal echt niet gaan, in tokyo geen 'Zondagsgevoel', werk gaat gewoon door. En ik moet mijn presentatie voorbereiden voor woensdag. Gister heb ik op school al mijn hele bureau leeg moeten ruimen, het is echt afronden. Zaterdag is hier ook een gewone schooldag, daar ben ik nog steeds niet erg aan gewend. Ben gister dus ook vroeg vertrokken om lekker te gaan zwemmen.
Nu ik met mijn hoofd al half aan het vertrekken ben, begin ik Nederland ook steeds meer te missen. Een bruine boterham met Old Amsterdam graag! En ik zag de prachtige sneeuwfoto's van vrienden! Heerlijk moet dat zijn! Hier veel zon overdag, das ook fijn, en dan snachts wel echt koud. Gister gingen de Amerikaanse studenten voor het laatst met z'n allen 'Clubbing" in het centrum van Tokyo, ik heb ff getwijfeld maar ben niet meegegaan, mede ook omdat het voor hun het delen is van een gigantisch project samen, waaraan ik niet deelnam. Het voor en nadeel van mijn verblijf hier, is dat ik geen eigen klas of groep had waarbij ik lessen volgde. Waardoor ik mijn eigen tijd kon indelen, maar daardoor heb ik ook niet echt vrienden gemaakt. Ik heb heel veel mensen ontmoet, en met heel veel mensen opgetrokken, en dat was best gezellig. Maar ik heb niet echt iets opgebouwd met iemand. Al kan daar verandering in komen als Yukkie meegaat naar Arimatsu in februari. Zij is tweedejaars student en kan goed engels. We klikken wel goed, alleen heb ik geen tijd gehad echt iets leuks met haar te doen.

Mijn kamer is weer een gigantische stinkzooi. Ik heb overal gekleurde kimono lappen opgehangen, wat opzich sfeer geeft, maar met mijn hele vloer bezaaid met afwas, garens, was, is het eerder een ontplofte outletstore.
Gister vier stukken taart als avondeten gehad, suiker is echt mijn middel tegen stress en leegte. SLECHT!! Mijn verbinding met de natuur is hier momenteel ver te zoeken….oke, ik ga NU uit bed!!


Maandagochtend

Gisteravond klopte Kaeru op mijn deur… met de vraag of ik zijn groene mok misschien had, dus ik zocht tussen de berg afwas, en jawel hoor! Daarna vroeg hij of dat elektrisch tapijtje van mij was, dus ik zei dat ik dat boven in de opslagkamer had gevonden. Vond ie niet leuk, het was natuurlijk van hem! Maar goed, ik mag het nu lenen, had gelukkig een beetje credits omdat ik een sinterklaascadeautje in zijn schoen had gedaan. Daarna heb ik hem nog even uitgelegd dat ik er al bijna vandoor ga, het bleef een minuut lang stil toen ik vertelde dat ik tot begin februari op de eilanden blijf en dat ik alleen ga reizen. Dat was iets te veel voor zijn geprogrammeerde hoofd om te kunnen bevatten. Ik denk serieus dat hij iets van een dwangmatige stoornis heeft. En dan moet je natuurlijk vooral mij hebben als huisgenoot…Maar ik merk ook gelijk dat het mij weer een hoop stress opleverde toen hij weg was, ik voel me hier gewoon niet vrij in dit huis. Die week in Kyoto was echt het enige moment dat ik me thuis voelde. Ik heb dit huis straks alleen nog nodig om mijn grote koffer te laten staan, om met een backpack verder te vertrekken. En als ik hier terug kom, is Tomoyuki er ook weer, en hopelijk wat losser geworden in Amsterdam….

Dinsdag
ahhhhhh gadver! net een hap zout naar binnen gewerkt! Ik was weer es een cake aan het bakken, en dacht suiker toe te voegen… NOT! Hele beslag kan weg, niet te vreten! Dit zal niet de eerste keer zijn dat ik iets koop in de supermarkt, en bij thuiskomst voor een verassing kom te staan!
Vet zenuwachtig voor morgen voor mijn presentatie! Ze maken het weer compleet officieel en formeel, ik krijg een tolk, en Mayu heeft alle klassen rond gemaild om uit te nodigen. NIET COOL! Hoe formeler de omstandigheden, hoe zenuwachtiger ik word. Dan klap ik gewoon compleet dicht. Oh ik hoop dat het morgen goed gaat! Morgenavond ben ik er vanaf!

woensdagmiddag

Zometeen gaat Yuki me helpen om alles op te bouwen voor de presentatie. My god, ik vond net flyers in de gang met de aankondiging van mijn presentatie; Dit meen je niet! Dit is zo@n beetje de ergste nachtmerrie die ik ooit geleefd heb. Tegelijkertijd weet ik dat ik dit moet doorstaan, en is dit de enige manier om alles hier goed af te ronden, en iedereen te bedanken. Ik heb een aantal flessen wijn voor docenten gekocht. My goodness, waarom moet dit zo officieel?!

…. het is voorbij!! En het was geweldig!Zo'n dertig mensen waren gekomen, een hele tafel vol hapjes en drankjes werd geserveerd. Ze hadden speciaal vlierbloesem limonade gekocht en vlaggetjes in de Nederlandse en Japanse vlag gemaakt! Niet normaal! Het was echt super goed om het op deze manier af te ronden! Ik hield mijn praatje, liet wat filmpjes zien die bij mijn werk hoorden, en het boek wat ik had gemaakt viel ook in de smaak, dat gaf een goed overzicht van mijn ervaringen hier. En ik heb iedereen uitgebreid bedankt, en zij mij! Bleek dat ik de eerste textielexchange student was! Dat wist ik helemaal niet, normaal hebben ze wel exchange studenten maar die doen eigen projecten op verschillende afdelingen. Het was echt goed om na afloop met iedereen te kletsen, en Ikumi (mijn tolk) was echt super lief!Ahhhh zucht, wat een opluchting! alles is klaar! Op weg naar huis was de lucht roze met lichtgevende wolken, werkelijk prachtig! Mijn dag kan niet meer stuk!

kus voor jullie!