Sushi versus Hutspot

Vrijdagochtend

Ahh weer veels te vroeg wakker, ik snap eindelijk hoe Minne zich moet voelen… Zoveel indrukken en nieuwe ideeën, gister was een dag uit duizenden! Prof. Daido had de hele excursie op de minuut na gepland inclusief bus en treintijden, alles sloot perfect op elkaar aan zonder te moeten haasten. Hoe doen ze dat hier toch? 's Ochtends gingen we eerst langs bij een timmerman. Maar na een tijdje zijn verhaal aangehoord te hebben, concludeerde ik dat het niet zomaar een timmerman was. Eerder is het een soort van spiritueel leider voor alle mensen die met hout willen werken. Het hout benaderd hij als materiaal met een eigen leven, alles wist hij erover te vertellen, zijn hele filosofische relatie met hout en de natuur lag ten grondslag aan zijn werk. Hij omschreef zichzelf als een ambachtsman, niet als een kunstenaar. Hij werkte in opdracht, restaureerde, maar door zijn speciale band met het materiaal weten zelfs leden van de koninklijke familie hem te vinden. Het is zo mooi te zien hoeveel waardigheid zo'n man kan halen uit het doen van zijn werk. Ook zijn eigen gebouwde huis was een enorme belevenis op zich! Er waren wel 8 kamers met prachtig houtsnijwerk en papieren wanden. Elke kamer stond bomvol met 'schatten', antieke objecten als porselein, beelden, textiel, van alles wat hij in de loop der jaren gekregen en verzameld had. Ik moest gelijk denken aan het huis van Andre Klein en het project wat we met de textielafdeling rondom zijn leven hebben gedaan. Zo was deze timmerman ook geen gewone timmerman, maar een koning van zijn eigen rijk.

Na een heerlijke lunch temidden van 500 jaar oude porseleinen borden, gingen we op weg naar een Boedhistische tempel op de top van een berg. Met de skilift omhoog om tussen een prachtig pijnbomen en cederbos uit te komen. We schreven een wens op een houten latje en gingen binnen in de gigantisch imposante tempel waar even laten een vuurritueel begon. Monniken sloegen op grote trommels en zongen sanskriet. Het vuur werd op gouden verhogingen aangestoken, en er werd nog meer gezongen. Aan het eind werden we uitgenodigd verder in de tempel te komen om "the god of fire" te mogen aanschouwen. Wauw, dat was een ervaring op zich. Een uit hout gesneden beeld van zo'n 4 meter hoog keek je indringend aan. Op zijn hoofd een spiraal wat uitmondde in vlammen. Prachtig!
Bij de uitgang heb ik een 'lucky charm' gepakt wat gepaard ging met een voorspelling. Dit is de strekking van het verhaal volgens mijn huisgenoot en een leraar;

Fortune

My lucky charm; Adelaar, garuda

Deze moet ik in mijn portemonee bewaren, hij zal mij beschermen. Kwaad omzetten in goede dingen.

Mijn voorspelling;

Meer focus is nodig. Er is teveel gehaast. Als the mind stil wordt, zal er groot geluk komen. Maar het is heel belangrijk niet zo snel te willen gaan. Niet haasten, en groot geluk zal het komend jaar komen. Er is tijd.

Je kan met zo'n voorspelling doen wat je wil natuurlijk, maar voor mij was het betekenisvol. Samen met Cora en Chelsea ben ik verder naar de top van de berg geklommen waar het uitzicht leek als een typisch Inkt schilderij. De bergen lieten zich zien in verschillende lagen van tonen grijs gehuld in een mistige laag met op de voorgrond pijnbomen. Een uitzicht om stil van te worden……

Prof. Daido nam ons 'avonds mee naar een meest exclusief restaurant, van spaargeld wat ze wou gebruiken om andere mensen blij te maken! Eigenlijk is het woord restaurant absoluut niet van toepassing op de bijzondere plek waar we waren. Met een speciale shuttlebus werden we naar een prachtige Japanse tuin gebracht, waar verschillende kleine Japanse huisjes dienst deden als privé kamers om te dineren. Dames in traditionele kimono's serveerden ons als soort van Geisha's . Prof. Daido had ons al verteld dat het niet alleen om het eten ging, maar om de hele ervaring. Alle zintuigen werden geprikkeld, de omgeving, de textuur, de kleur, de geur, het servies, de volgorde, het seizoen, het gebaar, het licht, elk detail werkte mee om ons onder te dompelen in Japanse sferen. Overal was over nagedacht. Ik denk dat we wel een gang of 10 opgediend hebben gekregen, elke keer een kunstwerk op zich. Ik ben nog nooit met 11 mensen uit eten geweest en zo weinig gepraat. Het eten was zo speciaal dat iedereen in complete stilte verviel elke keer als er een nieuwe gang werd opgediend. Woorden leken compleet irrelevant. Alles ging om het gebaar en de interne belevenis, elke smaaksensatie was een verrassing! Wat een geweldige afsluiting van de dag! Moe, voldaan en zeer dankbaar hebben we de trein teruggepakt naar ons Hashimoto station…..

Maandagochtend

Gister was eindelijk een keer vanouds gezellig. Ik had mensen uitgenodigd voor mijn Dutch Dinner, een enorme pan stampot gemaakt, gehaktballen met jus en appeltaart toe. Het was super gezellig!! Van te voren een aantal kaarsen en kerstverlichting gekocht bij de Hard-off store voor de nodige sfeer. De avond eindigde heerlijk dansend op de balkanbeats, iedereen deed mee!! echt een goeie avond! Mensen werken hier zo hard dat zo'n avond hier echt zeldzaam is volgens mij. Ook die Amerikaanse studenten zijn werkweken van zeven dagen gewend. Helaas vond ik weinig aansluiting toen ik een gesprek begon over de essentie van het leven, en waarom we in godsnaam zoveel zouden werken. Soms heb ik de neiging om op reis te gaan, maar tegelijkertijd voelt het alsof ik comitment ben aangegaan hier op school, en dat wil ik ook afmaken. Ik droom over de zoute lucht van de zee, wind in mijn haren, ruimte….

Woensdagavond

Terug van een avontuur richting Roppongi, het uitgaanscentrum van Tokyo wat normaliter een achtbaan moet zijn, maar ik arriveerde op klaar lichte dag voor een sollicitatiegesprek. Ik heb nu een baantje voor 3 dagen om rond Halloween te flyeren in een Bunny kostuum!! Verdient niet veel maar alles is meegenomen. Al twee dagen heerlijk geslapen doordat ik mijn bed heb verplaatst naar de andere kant van de kamer, de energie is veel rustiger op deze plek! Ik heb nog steeds moeite me niet te laten opjagen door het ritme hier, het leven is toch echt een raar gegeven, alle elementen van ritme zijn er, maar ik kon niet verder van de kern verwijdert zijn dan hier. En ook weer niet, als de kleuren van de bomen beginnen te veranderen, en de lucht koeler en droger wordt. Alleen op maandag, als ik zo bezig ben met de banana fiber voel ik even de essentie. Maar gekkenhuis is het, en blijft het, dan maar een bunny kostuum aan en gaan met die banaan!

Morgen ga ik een silkscreen maken. Ze maken hier hun eigen zeef met een stuk zijde. Als het goed is kan ik vrijdag mijn dessin aan de meter drukken... als het af is zal ik het wel laten zien. Verder ben ik bezig met taal in uit het dagelijks leven. Dit wil ik combineren met mijn batikles aangezien dit een perfecte techniek is om lagen op te bouwen. Gelaagdheid is essentieel in de Japanse cultuur, in hun manier van communicatie, dingen verpakken en verstoppen. Gehuld in mysterie. Voor mij is de Japanse taal in het dagelijks leven ook een mysterie, enkel symbolen die composities vormen. Kan ik de Japanse taal mystificeren door het onherkenbaar te maken? zoals het voor mij is? lagen en lagen taal, symbolen, die een nieuwe context creëren.....


Voor nu, ik ga maar es een zalmpje bakken,

kus elize!!