Ik vertrek; La Gomera

Een nieuw avontuur! We gaan wonen op la gomera, het canarische eiland naast Tenerife.

Na weer even in Nederland te zijn geweest en volop geklust te hebben aan Nuri's huis is het nu tijd voor de verhuizing. Met twee enorme koffers gingen we afgelopen nacht op pad om voor de komende 7 maanden op la gomera te verblijven en als het ons bevalt voor langer.
Ik voelde me gister lichtelijk gestrest aangezien het niet meer backpacken en rondtrekken zoals in Zuid-Amerika wordt. We gaan wonen in een piep klein dorpje op een klein eilandje midden in zee…. en daar moeten we een bestaan gaan opbouwen en het leuk gaan maken.

Helaas begint het avontuur minder geslaagd, momenteel zitten we voor de 'lost luggage' balie omdat de koffer van Nuri niet is aangekomen. We have to take it step by step zullen we maar zeggen. Al zal dit wel een groot deel van de dag gaan innemen want de spaanse service heeft een slakken-tempo. Nuri met z'n Israelische temperament staat zich al op te vreten en roept nu al dat hij alles vergoed wil krijgen. We zullen het zien….

" Elize kom! we moeten gaan!" De eerste ochtend al tijd voor actie. We moeten onze huur gaan betalen bij een vriendelijke Spaanse doch strenge makelaar. Nog zeer onwennig werd ik wakker in ons grote appartement in Valle gran rey. Dus dit is nu ons huis. Een grote badkamer, keuken, logeerkamer, woonkamer en slaapkamer, helemaal prima! Voor 550 euro inclusief per maand.

Kennis gemaakt met de bovenbuurvrouw die net in het donker met een zaklamp naar beneden kwam. Geen elektriciteit… Ze lijkt super lief en met drie woorden spaans hebben we ons voorgesteld. Volgende week beginnen de spaanse lessen en kunnen we hopelijk snel integreren. Al lijkt duits haast handiger om te spreken, het grote gros toeristen komt uit Duitsland.
Net onze aankomst gevierd met heerlijke cuttlefisch geserveerd met plaatselijke saus 'Mojo'. Alles lijkt tot nu toe de goeie keus om hier te komen wonen; het leven is gemoedelijk, het eten heerlijk en goedkoop, de mensen vriendelijk, het tempo rustig en het zeewater glashelder. Toch zal het nog wel even duren voordat ik echt geland ben en mijn draai gevonden heb. Morgen weer een dag!

Dag 2
Twee job opportunities verder…. Goed nieuws zou je zeggen toch is het minimumloon hier echt om te huilen; zes euro per uur, netto dan wel. Maar ach het is Spanje dus het viel te verwachten. Volgende week eerst een job interview voor een outdoor winkel en anders kan ik in een hippie winkeltje werken. Een super lieve duitse vrouw van die outdoor winkel dus ik hoop dat dat wat wordt.
Vandaag kwam gelukkig Nuri's koffer aan dus de kasten zijn nu goed gevuld. Die eerste paar dagen zijn echt een beetje settelen en het huis leefbaar maken. Nuri zit nu zenuwachtig zonnebloempitten naar binnen te jagen en ik voel me ook nog niet helemaal relaxed. We hebben beiden toch sterk de drang om eerst alles te willen regelen voordat we ons permitteren achterover te gaan zitten.
Maar meer dan wat we vandaag gedaan hebben kunnen we toch niet doen dus is het overgeven aan het weekend..

donderdag, een kleine week verder

Onze spaanse lessen zijn begonnen dus elke dag lopen we braaf een half uur naar de Spaanse school. Voor twee weken lang krijgen we elke dag spaanse les dus hopelijk kunnen we dan enige conversatie voeren. Ik zit in de les samen met een leuk Duits lesbisch stel en Nuri heeft het naar zijn zin met z'n Zuid-Amerikaanse lerares. Alle onregelmatige werkwoorden stijgen naar m'n hoofd en gaan hopelijk binnenkort zinken.
Net even een low point, ik miste mijn vrienden en Amsterdam al. Ik moet echt wennen aan de kleinschaligheid van dit dorpje wat enerzijds dingen zoveel simpeler maakt maar anderzijds ook benauwend kan worden. Vandaag had ik een leuk gesprek met de winkeleigenaresse en ik kan daar gelukkig beginnen met werken zodra ik een Nie-nummer heb aangevraagd; een of ander registratie gebeuren.

En verder schijnt hier elke dag wel de zon en hebben we gister weer heerlijk vis gegeten. Dit komende half jaar zal blijken of deze factoren genoeg opwegen tegen de nadelen. De party-scene lijkt hier erg klein maar daar zijn we nog te kort voor om daar echt iets over te zeggen. 'Casa familia' is een kraakpand waar nog de meeste kans voor leuke feestjes is. Toen ik zaterdag uitgepaast in bed lag ging Nuri naar de cocktailbar waar hij helaas de enige bleek te zijn. Een cocktailbar beginnen lijkt dus ook niet zo'n succesvol vooruitzicht…..but we keep up the good ideas!


Zondag,
Wat een wind! Maar wel warme wind gelukkig die komt overwaaien uit de Sahara. Na de hele dag wind is de hele lucht nu vol stof en je kunt niet ver heel ver kijken. Vandaag kochten we tweedehands fietsen die voor een winkeltje geparkeerd stonden met een bordje eraan; 'Cash and run'. Tachtig euro per stuk wat voor dit dorp een zeer goeie deal is. Alles is zo schaars dat de meest oude fietsen nog voor 200 euro verkocht worden. En met onze nieuwe mogelijkheid tot verplaatsing zijn we gelijk maar naar de andere kant van het dorpje gefietst, 3 km. verderop. Daar zijn de rotsen hoger en de golven beukten ertegenaan door de harde wind. Wat een natuurgeweld! De dreigende golven klonken als onweer. We zaten eerste rang bij het schouwspel op het strand tussen de naakte hippies die daar in de grotten wonen.

Valle gran rey is van oudsher een echt hippiedorpje en de hippie scène floreert nog steeds. Het is een rare mix tussen veel Duitse wandeltoeristen en ondernemers, de spaanse locals en de hippies die zich elke avond verzamelen op het plein. Daar wordt al jaren (misschien wel tientallen jaren) elke avond een vuurshow gegeven op het strand terwijl de zon onder gaat en de percussie -also know as drumcercircle- tot leven komt. Alle groepen mensen mixen als een vloeiende substantie samen en is het 1 grote gezelligheid.

Na mijn kleine dieptepunt van afgelopen week begint wordt alles al een beetje rustiger. Het leven begint zich vorm te geven. Ik heb zumbalessen gevonden en ben aangenomen bij het Duitse winkeltje waar ik binnenkort kan beginnen. De bovenbuurvrouw is werkelijk een schat en gaf me vandaag een stuk van haar pompoen, en toen we thuis kwamen lag onze was gevouwen voor de deur. Ze had zich zorgen gemaakt over het wegwaaien van de handdoeken. Super lief!

En voor nu aardappels uit de oven met 'Mojo' saus en worstjes.
Ik zeg hasta luego en auf wiedersehen!! De deur staat hier altijd open voor jullie! kus!


januari 2019
Ik zie onderaan een aantal reacties van mensen die ook op La gomera willen gaan wonen. Ik zie niet ergens een knop dat ik kan beantwoorden dus bij deze. Wij wonen momenteel op mallorca, niet meer op La gomera. We zijn uiteindelijk een klein half jaar op Gomera geweest maar het was voor ons toch te rustig en we misten meer leven in de brouwerij. Mallorca bevalt tot nu toe erg goed. mijn email is; rietberg.elize@gmail.com